2019 Dag 3 8mei 25km. Totaal 48 km.

Om 8.15 na prima ontbijt op weg. Onmiddellijk een lange steile klim. Later bleek dat we de (vlakke) kustweg hadden kunnen volgen dan hadden we niet hoeven klimmen en dalen en was ongeveer 2 km. korter. Na een half uur plotseling heftige windvlagen en we wisten het al, dat wordt regen. En dat gebeurde ook. Al snel kwam het mwt bakken uit de lucht. De regenpakken aan en verder maar weer maar Getaria. De hele dag heuvel op en heuvel af. Soms op asfaltweggetjes maar vaak op rotsachtige (bos)paden. Het regenen tot ongeveer 1 uur. Daarna een waterig zonnetje. Hoogste punt vandaag was Itziar op 270 mtr. De bovenbenen voel dan wel stram aan vooral als je van ongeveer 0 afkom. Wel vaak enorme vergezichten die dan wel weer veel goedmaken. Het boetedoening gevoel stal vandaag wel een aanalyse keren de kop op en naar verluid wordt het morgen nog erger! In Deba een pension gevonden (laatste kamer!) Gaan eerst de boel drogen en kijken of we wat kunnen drinken. Dat lukte prima. Jet hele dorp was weer op de plaats te vinden. Kinderen aan het spelen, pa en moe aan de wijn of boe Het is weer feest zo lijkt het en het is pas woensdag! Zo dat was het voor vandaag. We gaan het weer zien. O ja, voor ik het vergeet, we vinden het heel leuk als iemand reageert op de bloq, maar helaas is het niet mogelijk iedereen persoonlijk te beantwoorden. Laat dat je echter niet weerhouden!

2019 Dag 2 7 mei 23km. Totaal 23 km.

Na een goed ontbijt lopen we om 8.15 op straat. Na 20 minuten langs het strand steil omhoog ( 15 minuten trappen lopen) dan verder steil op het asfalt. De omgeving is erg groen en veel vee. We zien regelmatig andere camino lopers maar ook Spanjaarden die gewoon een dagje lopen. Na enkele kilometers halen we een schoolklas in die dit traject van de Camino deels lopen als gym/biologie praktijkstage. Wel leuk al dat gekakel in het Spaans. Al snel is het met asfalt gedaan en gaat het over daar een rotsachtig ongelijk pad Door de heuvels in de richting van Orio. Dit zal ongeveer 12 kilometer duren. Af en toe hebben we een prachtig vergezicht op de zee. We treffen halverwege een Duitser die er helemaal doorheen zit. Hij vraagt: Wie weit es ist. Ik zeg: Sehr weit. Hij blijft in opperste ontreddering achter. Bij een bordje Orio nog 3 km gaat het naar beneden. Echter niet gewoon maar steil en zeer rotsachtig. Dus voorzichtig en proberen de zwaartekracht je vriend te laten zijn. Bijna beneden treffen we Martijn. Hij is op Ibiza begonnen en via Barcelona en Pompon in Irun aan de Camino del Notre begonnen. Hij is van plan om bij Oviedo af te slaan. Hij heeft wel last van blaren die hem wat belemmeren. In Orio gaar het pad langs een oude kerk waar ik wat stil wordt bij de gedachte dat die kerk er al honderden jaren staat en al duizenden pelgrims heeft voorbij zien gaan. In Orio koffie gedronken en pinxto's gegeten. ( dit zijn kleine broodjes met vis of ander beleg). Na deze pauze waren de laatste kulometers naar Zaurautz niet moeilijk. Hier eerst onderdak gezocht en gevonden in een hotelletje op een 4 persoonskamer voor de prijs van 2 persoons. Wie heeft dat?? Eerst wat inkopen gedaan en even aan het strand gezeten en nu op de kamer. Als elke dag zo gaat???? We gaan het zien!

2019 dag 1 6 mei 0 km. Totaal 0 km.

Alweer een jaar gelden dat we liepen Voelt toch wat spannend aan als om 5.00 uur de wekker gaat. Martin was mooi op tijd en om 7.15 op Schiphol. Vliegtuig op tijd. Met schitterend weer op Bilbao geland. We waren mooi op tijd, dus om 11.45 zaten we in de bus naar San Sebastiaan. We hadden eigenlijk tickets voor een bus later maar dat maalt niet in Spanje.

Vanuit het vliegtuig schrokken we wat van de ruigheid van de bergen om de stad en dat bleek op de grond niet veel anders. Dat beloofd nog wat. Het is hier wel erg groen en dat is een mooi gezicht. De bus bracht ons in een goed uur op de plaats van bestemming. Even lopen naar het hotel en we waren er alweer. Op de kamer eerst de rugzakken ingepakt volgens caminonormen en toen de stad doorgedwaald. Ook hier was het weer prachtig. Al de eerste pelgrims zien binnen lopen. Zijn nu weer in het hotel. Vanavond nog wat eten en morgen op naar Zaurautz. We gaan het zien.

2019 bijna weg

Ja beste mensen, het is bijna weer zover. Na de afgelopen weken alweer heel wat kilometers getraind te hebben zijn vandaag alle spullen verzameld en hebben we de rugzakken ingepakt. De lijsten weer nagelopen zodat we niets vergeten zijn. De SPANNING Neemt Toe. Waren we er maar dan konden we gaan. Maar morgen eerst Og afscheid nemen van een ieder. Ook dat hoort erbij. Ik weet nog steeds niet zeker welke schoenen ik zal aandoen, maar dat beslis ik morgen wel.

Iedereen nu alvast bedankt voor de goede wensen . Wij hopen jullie natuuijk niet teleur te stellen. Maandag om 09.00 vliegen we naar Bilbao en dan met de bus naar San Sebastian. Maandagavond hoop ik het eerste verslagje te verzenden. We gaan het weer zien!!

O ja, als jullie deze bloq aan anderen willen doorgeven hebben wij daar (natuurlijk ) geen bezwaar tegen.

Plannen 2019

Hallo iedereen, .

Wij hopen dat het jullie allemaal goed gaat. Met ons gaat het in ieder gavallene goed. We zijn alweer begonnen met trainen want we gaan dit jaar ook weer verder met onze tocht. We gaan 6 mei op het vliegtuig maar Bilbao en vandaar met de bus maar San Sebastiaan. We willen dan ongeveer 4 weken lopen en zien wel waar We dan zijn.

We hopen dat jullie er weer allemaal getuige van kunnen zijn.

Tot dan!!

2018 dag 23 27 km. Totaal 498 km.

Gisterenavond was duidelijk dat we al in Spanje waren. Het restaurant waar we wilden eten opende pas om 20.00 uur. Om 20.00 uur liepen er nog hele families op straat met kinderwagens en al en was het eigenlijk drukker dan overdag. Toch wat vreemd voor een Hollander. Maar uiteindelijk een maaltijd genoten en voor het eerst deze keer hadden ze ook 43. Hoewel de kamer een veredelde meterkast was, toch nog goed geslapen en om een uur of 8 liepen we op straat. De eerste paar kilometer ging wel, maar al snel gingen we omhoog. De hoogste top was vandaag 545 meter dus ga er maar aan staan. Uiteindelijk bleven we wel een drie kwartier klimmen over een steil, glibberig en rotsachtig pad. Aangekomen bij een kerkje, waarom ze kerken bouwen op dit soort plaatsen begrijp ik niet zo goed, als het pad zo moeilijk is komt er al helemaal geen hond. Overigens hebben we tot op heden weinig problemen gehad met honden. Wel verhalen gehoord van andere pelgrims dat deze zijn aangevallen of zelfs gebeten zijn door honden. Wij zoals gezegd niet. Na het kerkje moesten we al snel een keuze maken of we het hoge en steile pad wilden nemen of dat we op ongeveer 400 meter een gemakkelijker pad zouden nemen dat weliswaar 1 km langer was maar minder ongelijk. Wij gingen voor het laatste samen met een Canadese. De Duitse koos toch voor het echte werk dus die ging de andere kant op. Het pad gaf enorme vergezichten over de vallei en omdat de zon lekker scheen was dat een mooi gezicht. De Canadese bleek daarbij ook aardig gezelschap te zijn dus een tijd vloog. Al snel daarna kregen we al vergezichten te zien over een baaitje naar de zee. Voor we het wisten liepen we na een forse afdaling een vissersdorp binnen waar aan de haven iedereen rondliep , wat dronk, tapas at, etc. Het was gewoon jammer dat we na een bakkie weer door moesten. Maar ja, voor een pelgrim is de horizon het eindpunt wat altijd nagejaagd wordt. We gingen in een bootje over de haven en werden daar gelijk een trap op gejaagd die ons ruim 200 meter omhoog bracht. Daarna een kustpaadje over 5 km dat smal en rotsachtig was. Opmerkelijk was dat je hier toch veel mensen tegenkomt die een rondje aan het lopen waren. Uiteindelijk bereikten we San Sebastian. Eerst hadden we nog een schitterend uitzicht op de stad en de stranden voordat we afdaalden. In de stad een geweldig gezicht op de oude gebouwen en de stranden. Omdat het zoals ik al zei, zonnig was waren de stranden al goed bezet. Na enige tijd zoeken vonden we uiteindelijk om een uur of 4 ons hotel. Onze voeten deden pijn en we waren redelijk uitgewoond. Niet in de laatste plaats omdat deze etappe als een van de zwaarste te boek staat van de Camino del Notre.

We hebben besloten dat we voor dit jaar hier gaan stoppen!! We hebben net niet de 500 km. gehaald, maar zoals jullie weten is de afstand nooit een doel op zich. We hebben het dit jaar op sommige momenten zwaar gehad door de hindernissen op de route. Maar altijd hebben we ons gesteund geweten door een ieder van u, op uw eigen wijze. Hartelijk dank daarvoor. Wij hebben weer met enorm veel plezier de afgelopen dagen beleefd. De omgeving, de mensen, de ontmoetingen blijven voor ons heel bijzonder. Morgen gaan we onze komst naar huis voorbereiden. Het gaat uw allen goed!!!!

2018 dag 22 22km. Totaal 471 km.

Gisterenavond na het eten liepen we langs een kroeg waar we een mannenkoor hoorden zingen. Dat klonk wel leuk dus naar binnen. Toen ik aan een oudere dame vroeg of de kruk naast haar vrij was begreep zij mij niet. Wat bleek ze was hollands. Ze was op bezoek bij haar dochter en schoonzoon die sinds drie jaar hier woonden. Even later die er natuurlijk ook bij en het werd nog heel gezellig. Vanochtend om half negen op de weg. Het was goed weer dus alles ingepakt. Begon het toch weer te spetteren. Gelukkig werd het niet erger. De route aanduidingen waren wel wat onduidelijk hier en daar maar na een mooie wandeling over een heuvelrug kwamen we in een dorpje aan. Bakkie gedaan en weer verder. Het gebruikelijke stijgen en dalen maar nergens moesten we tot het gaatje. En ineens zicht op de zee. We waren al dicht bij het Franse Hendaye. Om de weg naar Spanje te vinden was best nog wat ingewikkeld maar ook dat ging uiteindelijk goed. Het wordt wel even wennen. Andere taal, andere gewoonten,. Met enige weemoed liepen we Frankrijk uit en Spanje binnen. De route aanduiding is gelijk anders. Gele pijlen op de weg of tegen een muur. Soms zoek je en dan sta je erop. Om 14.00 uur kwamen we bij de pelgrimsherberg aan maar die was pas om 16.00 uur open. Dus op zoek naar een hotelletje. Dat was niet zo makkellijk. Toen we aan het zoeken waren werden we door een vrouw aangesproken die ook wat Frans kon. Zij bracht ons naar een pension waar nog een kamer vrij was. Een kamer zonder bad en douch, geen raam, en het grote licht moet nog gemaakt worden. Maar goed we slapen hoog en droog. Morgen weer een heel eind. We gaan het weer zien.

2018 dag 21 18km. Totaal 449 km.

Er was vandaag om 7.30 al een ontbijt in buffetvorm en omdat er in de middag onweer voorspeld werd wilden we op tijd vertrekken. Dus om 8.15 op de weg. Er zou geen regen komen maar 5 minuten later was het weer zover. Dus de regenpakken maar weer aan. We hebben overigens vastgesteld dat deze regenpakken hun beste tijd wel gehad hebben. Echt droog blijven we niet meer. Al snel omhoog maar dat zijn we wel gewend. Bovenaan liepen we nog in de de wolken ( letterlijk ) dus het was nat en mistig. Dus niets te zien. Wel liepen we langs oude verdedigingswerken maar daar was ook niets van te zien. Later stopte de regen en ging zowaar de zon schijnen. Dus alles maar uitgepakt en moest zelfs de zonnebrand er bij komen. We gingen steeds meer echt de heuvels in en konden ook de grote bergen zien waarvan we dachten dat we deze al achter ons hadden gelaten. Het is hier een echt veeteelt gebied. Veel schapen, Hier en daar wat koeien en overal loslopende paarden waarvan er sommige een bel om hebben. Na weer een grote klim bleven we gelukkig op een weg die min of meer gelijk bleef. Eerst nog wat varkensbedrijven en toen we over een heuveltje heengingen ineens de zee. Wel op een grote afstand maar toch. Na een scherpe afdaling van een half uur, bereikten we Ascain. We wachten het onweer lekker af. We gaan het weer zien.