Gisterenavond nog veel onweer gehad. Maar tijdens het onweer werden we door de gastheer goed verzorgd. Eindelijk weer eens kip en andere lokale lekkernijen. Aan tafel met een Fransman, Duitser en een andere Nederlander. Eigenlijk zijn het allemaal wandelaars in die zin dat ze geen speciale reden hebben om te gaan lopen. Na het ontbijt, met een gekookt ei deze keer, vroeg op pad omdat er veel regen werd verwacht. Toch maar geen regenpak aangedaan. Overal om ons heen dreigde regen maar het bleef droog en dat zou ook zo blijven. Om te lopen ideaal! Het is eigenlijk heel leuk om hier te lopen. Het landschap is afwisselend en er is veel bebouwing. Niet dat je er veel aan hebt want meestal zitten de Fransen binnen of zijn weg. Zoals gebruikelijk, ontbraken ook de paadjes met rotsen, prut en water vandaag niet dus de schoenen zaten tot de enkels weer onder de prut. Voorbij Saint Palais ligt de stèle van Gibraltar. Daar komen drie routes, die van Arles, Tour en Vezelay tezamen wat onmiddellijk te merken was omdat het aantal pelgrims sterk toenam. Voor we zover waren eerst een heuvel op van 250 meter over ongeveer 2500 meter. Vervolgens een afdaling naar 150 meter en daarna op een recht en stijl pad 150 meter omhoog in 750 meter. Het pelgrimsgevoel in de zin van boetedoening kwam vooral tijdens de laatste klim prominent naar boven. Maar eenmaal bovenop de top een geweldig uitzicht en gevoel. De afdeling ging gepaard met een aantal pelgrims maar ook weer over weinig begaanbare paadjes. Nadat ik in het dorp nog een glas pure Armagnac had gedronken kwamen we om 16.00 uur in de gite aan waar we met 24 anderen overnachten.

Doordat er in de gite geen wifi was kan ik de avond er gelijk bij doen. In de gite gegeten met elkaar. Heel gezellig. De gastheer een echte Bask, begon al voor het eten te zingen. Na het eten ook nog en hij vroeg toen of niet iemand iets wilde zingen uit zijn land. Ik kon dat natuurlijk niet voorbij laten gaan en hief daarom onmiddellijk het alom bekende ' JONGENS UIT DE POLDER' aan. Vooral het refrein werd door iedereen herkent. S' avond nog even staan praten met een Amerikaan die voor de tweede maal de Camino loopt en in Holland, met zijn vrouw die Parkinson heeft wil komen fietsen en de tulpen bekijken.Daarna naar bed. We gaan het weer zien.