Gisterenavond na het eten liepen we langs een kroeg waar we een mannenkoor hoorden zingen. Dat klonk wel leuk dus naar binnen. Toen ik aan een oudere dame vroeg of de kruk naast haar vrij was begreep zij mij niet. Wat bleek ze was hollands. Ze was op bezoek bij haar dochter en schoonzoon die sinds drie jaar hier woonden. Even later die er natuurlijk ook bij en het werd nog heel gezellig. Vanochtend om half negen op de weg. Het was goed weer dus alles ingepakt. Begon het toch weer te spetteren. Gelukkig werd het niet erger. De route aanduidingen waren wel wat onduidelijk hier en daar maar na een mooie wandeling over een heuvelrug kwamen we in een dorpje aan. Bakkie gedaan en weer verder. Het gebruikelijke stijgen en dalen maar nergens moesten we tot het gaatje. En ineens zicht op de zee. We waren al dicht bij het Franse Hendaye. Om de weg naar Spanje te vinden was best nog wat ingewikkeld maar ook dat ging uiteindelijk goed. Het wordt wel even wennen. Andere taal, andere gewoonten,. Met enige weemoed liepen we Frankrijk uit en Spanje binnen. De route aanduiding is gelijk anders. Gele pijlen op de weg of tegen een muur. Soms zoek je en dan sta je erop. Om 14.00 uur kwamen we bij de pelgrimsherberg aan maar die was pas om 16.00 uur open. Dus op zoek naar een hotelletje. Dat was niet zo makkellijk. Toen we aan het zoeken waren werden we door een vrouw aangesproken die ook wat Frans kon. Zij bracht ons naar een pension waar nog een kamer vrij was. Een kamer zonder bad en douch, geen raam, en het grote licht moet nog gemaakt worden. Maar goed we slapen hoog en droog. Morgen weer een heel eind. We gaan het weer zien.